Het dak van de wereld

Het vliegtuig van KL naar Kathmandu staat klaar voor vertrek. Nadat we onze riemen hebben vastgesnoerd, vertelt de piloot dat er door technische problemen van vliegtuig geruild moet worden. Gelukkig staan we nog aan de grond! Met een uur vertraging en zonder technische mankementen van het tweede vliegtuig landen we in Nepal.

We worden ontvangen door een prettig gestoorde hosteleigenaar, die op alle vragen maar één antwoord heeft: "why not?" Na een goedgevuld ontbijt, lopen we naar de Indiase ambassade. We trekken een nummertje en wachten tot we worden opgeroepen. Het proces om een Indiaas visum te krijgen is wat omslachtig, in totaal moeten we drie keer langskomen: allereerst onze aanvraagformulieren inleveren, met vijf dagen wachttijd, zij checken dan onze gegevens; bij de tweede keer, na goedkeuring van de formulieren, leveren we ons paspoort in, met twee dagen wachttijd; daarna kunnen we we ons gestempelde paspoort ophalen. De dame achter het glas, neemt onze aanvraagformulieren aan. Dit proces loopt. Nu kunnen we ons verdiepen in de Himalaya trekkingen. We lunchen met Nepalees Ajay, die in 2011 onze trek naar Annapurna base camp organiseerde. Hij adviseert ons over de Annapurna circuit trek, die we zonder guide willen lopen. 

Trekking Annapurna circuit

Bepakt met kleding voor alle temperaturen, frisse energie, zes liter water en een kilo aan snacks, vertrekken we met de lokale bus uit Kathmandu. Acht uur later, bezweet en vermoeid van de busrit, waar we als bliksardines in gepropt zitten; vraag je nooit af wanneer de bus propVOL is, beginnen we in Bhulbhule, de startplaats van de trekking, met lopen. In veertien dagen, 6 a 7 uur lopen per dag , door verschillende klimaatzones. Elke dag een nieuwe beleving! We passeren subtropische bossen, groene terrasvormige rijstvelden, boeren dorpjes, stupa's, kloosters, koele bergbossen, rotsachtige bergpassen met een veranderend uitzicht op +8000m. witte bergtoppen van de Annapurna's en de brandende zon in ons gezicht. We spotten aapjes, bergbokken, roofvogels en vele andere felgekleurde fladderaars.  Iedere avond eten we in lokale theehuisjes twee borden '24 hour' Dal Bhat powerrrrrr! 
Onderweg vieren we mijn verjaardag met uitzicht op een 220m. hoge waterval en een ijskoud Everest biertje!  Het cadeautje van Eva mag eindelijk open gemaakt worden.

Halverwege, op 3400m. hoogte, hebben we een 'rustdag' ingepland om aan de hoogte te wennen en energie te sparen. Maar we slapen blijkbaar vlakbij een prachtig Ice Lake op 4600m. hoogte en besluiten de rustdag in te ruilen voor een klim van 1000m! Toch valt ook dit uitstapje onder acclimatisatie...het is het MEER dan waard; felblauw en 180graden view op het Annapurna massief.

Onderweg begeeft onze nieuwe camera het: zoom error en de cameradokter is in de bergen niet te vinden! Met de SDkaart op zak, vragen we andere hikers hun camera te leen voor een paar shots van de omgeving. Dit levert verbaasde gezichten, leuke gesprekken en vast veelzijdige foto's op!  We zijn al bekenden. Gedurende de trekking, gaat de ronde dat een Nederlands koppel camera's leent onderweg! Pas maar op :)

Als hoogtepunten van de trekking, lopen we 's nachts onder de sterrenhemel over de besneeuwde 'Thorung-La' bergpas, met 5416m. s'werelds hoogste pas, en hoogste punt van de trekking. Na de klim dalen we af via het boeddhistische bedevaartsoort Muktinath en langs de diepste kloof ter wereld, Kali Gandaki, ruim 6000m. diep. 

De trektocht eindigt in Pokhara, waar we een paar dagen aan het meer relaxen, fresh mint lemon juice drinken, van happy hour biertjes met popcorn en een massage genieten, allebei ons haar laten knippen voor twee euro en eindelijk weer frisse kleren dragen.

Bhaktapur

Er heerst hier een toeterfetish! Scooters en suzuki's razen luid toeterend voorbij en we kunnen net onze tenen redden door in de souvenierwinkeltjes te duiken. Een markt in oordoppen zal het hier vast goed doen! 
Nadat we ons paspoort voor de tweede keer hebben afgegeven bij de Indiase ambassade ontvluchten we Kathmandu. Met de mountainbike banen we ons een weg door smalle steegjes, langs tempels en voorbij scheurende brommers, door donkere gaswolken, richting Bhaktapur. Een uur later, nog voor een zenuwinzinking, staan we op een prachtig oud plein, omgeven door tempels. Vanaf het hostel slenteren we door het oude centrum, langs nog meer eeuwen oude tempels. We vallen met de neus in de boter, mocht er nou net een festival zijn! Het is Dewali en vandaag broer- en zussendag! Helaas, voor ons geen gekleurde tikkas op ons voorhoofd. Wij genieten mee van de kaarsjes en lampjes die alle tempels en steegjes romantisch verlichten en van de romige yoghurt die in dit stadje wereldberoemd is.

Lumbini

Na zeven uur in de bus door dorpjes, langs rivieren, door het groene subtropische nationaal park en drie keer een kopstoot tegen het dak, zijn we in de geboorteplaats van Buddha, Lumbini. Wij dachten, dat is vast een inspirerende omgeving met vele backpackers en pelgrims. Het tegendeel is waar. Lumbini heeft meer weg van een uitgestorven woestijndorp die je in de spaghetti westerns van Sergio Leone tegenkomt. Droog, stoffig en een straat met een paar saloons. 

Op twee kleine Aziatische fietsen rijden we naar de plek waar Buddha geboren is, waar een serene sfeer hangt. Rondom de tempel van Buddha, bouwen ambassades van verschillende landen nieuwe kloosters en tempels. We waren echt verbaasd, de Duitse tempel!!!! blijkt de mooiste.

Grensovergang

In alle vroegte nemen we de taxi. Bij de grens stappen we uit. Met rugzak op en gitaar in de hand, lopen we onder de eerste poort door, 'thank you for visitting Nepal!' De eerstvolgende 100m. over de stoffige zandweg begeven we ons in niemandsland. Twee vrolijke, vrouwelijke militairen nemen ons paspoort aan, 'welcome to India' staat met grote letters op de tweede poort.  

Namaste

Ps. Bedankt voor de lieve reacties op onze vorige verhalen.