China; een ware belevenis

Het laatste deel van onze Trans-Mongolie trip is met haar 26 uur de kortste en qua uitzicht het mooiste; vergezichten over de Mongoolse steppe dat langzaam overgaat in de Chineese droge vlaktes, rijstvelden, rivieren en via 51 tunnels dwars door het karstgebergte, de metropool Beijing in. Ons hostel ligt praktisch op Tiananmen square, en dus ook tegen de Verboden Stad aan, in een schattig, heel Chinees smal straatje. Veel souvenier winkeltjes, streetfood, ronddwalende Chinezen, volbepakte backpackers en rode lampionnen aan de gevels. Naast de toeristische attracties genieten we van de straatcultuur. s' Avonds schuiven we een klein krukje onder onze kont en nemen plaats aan een tafeltje tegenover een etenskraampje. Waar een lokal zijn fiets heeft uitgeklapt tot een ware keuken met heerlijk Chinees eten. Hier eten we voor het eerst kikker van de bbq! De avonden lopen meestal uit tot een mini lokaal straatfeestje, waar we ons eten delen met de locals, het bier rijkelijk vloeit en er gezongen en gitaar gespeeld wordt met een Mongoolse troatsinger. Een mooie eerste kennismaking met China! Na een bezoek aan de verboden stad, de machtige Chinese muur en een paar schitterende stadsparken ( dit alles geslipperd en te voet) is het tijd om ons te oriënteren op de rest van China!

Na onze voorgeboekte Trans-Mongolie trip denken we ons in China niet druk te hoeven maken over hoe we van de ene plek naar de andere willen reizen. We komen er al snel achter dat we alles vooruit moeten plannen. De treinen zijn snel volgeboekt en wat blijkt, de eerste week van oktober hebben alle Chinezen vrij! Lees ALLE CHINEZEN, dat is net alsof je vakantie viert in een mierenhoop. Om zeker te weten dat we onze route kunnen volgen zoals wij dat plannen, boeken we de treintickets vooraf.

Datong

We hebben een dagtrein naar de, volgens de lonely planet, grauwe industriestad, Datong. De trein is overvol, de Chinezen zijn luidruchtig en lopen onrustig op en neer, alsof ze denken dan sneller op de plaats van bestemming te zijn. We worden ontvangen door de sympathieke taxi chauffeur Simon die ons voor de beste prijs naar ons hostel brengt, het regent, maar de stad is allerminst grauw! Het heeft een prachtige, gerenoveerde stadsmuur en lijkt zich te gaan ontwikkelen tot een miljoenenstad. Simon brengt ons de dag erna naar de twee hoogtepunten waarvoor we naar deze stad zijn afgereisd. Het hangende klooster, dat ijzingwekkend hoog tegen de rotsen aan lijkt geplakt. Een prachtig voorbeeld van hoe de mens zich tegen de kracht van de natuur probeert te wapenen. Als bescherming tegen de rivier bouwen we dat klooster gewoon hoog in de lucht, dachten de Chinezen! In de middag gaan we naar de 1500 jaar oude Yungang grotten, ook wel buddha caves genoemd. Met An's jongerenpas en Jel's Mondriaan pas lukt het ons de Chinezen wijs te maken dat we studenten zijn, waardoor we voor de helft van de prijs bijna alle toeristische trekpleisters in heel China binnenkomen. Chinezen oplichten mag best met al die economische voorspoed en schendingen van de mensenrechten, maken we onszelf wijs. De grotten zijn indrukwekkend, honderden buddha's uit steen gehakt van 5 cm groot tot 45 m hoog. Terecht een werelderfgoed.

Hua Shan

We reizen na twee nachten verder door naar Hua Shan, met voor het eerst een nachttrein. We slapen allebei op het bovenste bed, vlak onder de airco die 's nachts gelukkig uit gaat. Onze wagon is een grote slaapzaal met bedden. Roken is verboden, maar niet voor Chinezen. Elke 5 minuten loopt er een treinmedewerker langs met eten, broekriemen, mobiele telefoons, alles is te koop in de trein. Zitplekken zijn er alleen op de onderste bedden die door Chinese families bezet worden gehouden. Mensen spugen op de grond en baby's poepen en pissen in zelf meegebrachte emmers. Ouders houden de kinderen "stil" met geluidsproducerend speelgoed. We komen in de ochtend aan in Hua Shan en lichten meteen een taxi chauffeur op, die ons voor twee yuan, grofweg 25 cent, naar het hotel brengt. Het hotel ligt vlakbij de start van onze wandelroute naar Mount Hua Shan. Volgens velen de 'Most Dangerous Hiking Trail in the World', zie link.
http://www.ratestogo.com/blog/most-dangerous-hiking-trail/
We besluiten meteen een deel van de wandeling te doen en lopen in de zengende hitte 2 uur omhoog via stijle trappen en langs schreeuwende Chinezen richting north peak. Chinezen blijken niet te kunnen doseren, rennen stukken trap omhoog, om vervolgens een half uur buiten adem te zijn. Wij lopen rustig iedereen voorbij. De volgende dag doen we de hele route, hetzelfde eerste stuk omhoog en daarna door naar east peak, west peak en south peak. Deze bergen zijn heilig voor de Chinees en het is goed te begrijpen waarom: Het is prachtig en de afgronden benemen je de adem. De dag erna reizen we via Xi An, waar we het terracota leger aan ons voorbij laten gaan, door naar Chengdu. We pakken de verkeerde bus naar het treinstation, maar een aardige vrouw die een beetje Engels kan, brengt ons naar de juiste, we komen op tijd aan op het station.

Chengdu

Na een lange en zeer luidruchtige treinreis komen we op de avond van het moonfestival aan in Chengdu. Het regent en het is bewolkt, dus geen moon te zien en ook geen gezellige taferelen op straat, helaas. De Chinezen vieren dit feest met familie, toeristen horen daar niet bij. Wij nodigen een Belgisch koppel uit voor het eten. We trakteren hun op het roemruchte Chengdu spicy hotpot. Er luidt een gezegde: je kan aan twee dingen dood gaan in Chengdu, de blanke (Chinezen houden van een witte huid) vrouwen of het zeer hete eten!
Waarvoor we hier zijn, is een bezoek aan de reuze panda! Anne's wens komt uit. Wat een heerlijke, luie beesten! Je kan er uren naar staren. Het enige moment dat ze in beweging komen, is als ze eten krijgen en dan nog krijgen ze het voor elkaar dit liggend te doen. Het breeding centrum is het helaas nog niet gelukt de gefokte panda in het wild uit te zetten.

Yangshuo

Met haar welbekende Peking opera, luidruchtige Chinezen, roggels op de vloer en een prachtig uitzicht, beginnen we onze laatste treinreis door China, naar Yangshuo. We logeren een week in een omgebouwd boeren huisje tussen het karstgebergte. We voelen ons hier thuis, 's ochtends kraait de haan ons wakker en 's nachts zingen de krekels ons in slaap. De hosteleigenaar, de zeer vriendelijke Nederlandse Ronald, viert deze week het tienjarig bestaan van zijn bedrijf. Voor ons betekent dit een week lang gratis fietsen en een feest in het weekend met heerlijke hapjes en eindelijk weer eens lekkere wijn! We fietsen wat af, met een houten reet tot gevolg, maar zien daardoor wel al het moois van de omgeving. Het karstgebergte is adembenemend mooi. Yangshuo zelf is een klein stadje dat beroemd is om zijn West-street, wat veel Chinezen trekt, en de toeristen komen er om te drinken. Ook is er veel live muziek en Jel treedt deze week drie keer op met een internationale begleidingsband. Een Chinese drummer, een bassist uit Wales en een Chinese gitarist die de boel op het eind van elke avond in vuur en vlam zet met zijn vingervlugge solo's. Het is genieten, Jelle speelt naast een paar eigen nummers vooral rock and roll klassiekers van Johnny Cash, Elvis en een paar hitjes van nu. Dit alles voor gratis bier (zelfs Duvel!!!!) voor ons allebei en heerlijke zelfgemaakte pizza's. We sluiten Yuangshuo af in de natuur met een kanotocht over de Li-rivier, een wandeling door het twintig yuan briefje (op national day, wanneer alle Chinezen vrij zijn, wat leidt tot oorverdovende herrie op de rivier) en een laatste optreden uitmondend in een doldwaze avond met locals en ingeburgerde westerlingen. Uiteindelijk slapen we een uurtje voordat we de taxi nemen die ons naar het vliegveld brengt. Op naar de laatste halte in China, Shanghai.

Vanuit een pittoresk dorpje staan we nu op de Bund in Sjanghai en kijken onze ogen uit. Wolkenkrabbers met neonlichten, die metershoge advertenties tonen, verlichte restaurantboren varen voorbij en 100'den Chinezen die ALLEMAAL op dezelfde plek een foto willen maken! Succes gegarandeerd. We slapen de laatste drie dagen bij onze vriend Lee uit Mongolië in de huiskamer op het 1m brede bankje, het past, maar vooral omdat we verloofd zijn en iedere avond tipsy thuiskomen. Zonder KTV - karaoke- geen echte China beleving, Lee neemt ons mee en we zingen tot aan de morgen onze kelen schor! Bij thuiskomst laten we Mc Donalds bezorgen, gewoon omdat het kan in China! Met Lee een tour la Sjanghai was een fantastische afsluiting van China!

Tot slot, bij de afhaal Chinees bestellen we het nooit: Spicy kip verstopt tussen de rode pepers, geroosterde Peking eend, op straat gewokte spicy noodles, de typische hotpots, chinees ei als ontbijt, het goedgekruide eten in China is verukkelijk en niets vergeleken met wat wij Nederlanders thuis voorgeschoteld krijgen!