Noord-India
22 december 2013 - Agonda, India
Net de Nepalese grens over, een Indische busrit rijker en onze eerste kennismaking met het verrukkelijke Indische eten, staan we voor de treinkiosk met een reisplan, die meteen de prullenbak in kan: er is de komende week geen nachttrein meer beschikbaar naar Varanasi! Er zijn trouwens nooit treinen beschikbaar in India wanneer jij dat wilt, wat wil je ook met meer dan een miljard Indiërs die allemaal het liefst met de trein reizen. Onze laatste optie is een zitplaats op een houten bankje tussen de armste lokals, prima, we tikken welgeteld 60 rupee in totaal af?! Een hap van 50 cent uit ons budget....
In de trein biedt een aardige Indiase jongeman meteen zijn plek bij het raam aan. We weigeren vriendelijk en proppen onszelf op het bankje waar we nu al met zijn vieren opzitten. Binnen no-time druppelt het zweet van ons voorhoofd. De coupe ruikt ontzettend naar urine en iedereen staart ons met grote ogen aan, nog 6,5 uur te gaan. We pakken onze boeken en lezen een eind weg. Langzaam druppelt de trein steeds voller, ondertussen wordt er in de trein chai en snacks verkocht. Een medepassagier geeft ons wat chips gewikkeld in een oude krant.
Halverwege, als er echt geen gaatje meer vrij is om te zitten, krijgt Anne een kind op schoot en moeders wiegt zich behendig naast haar op het puntje van de bank. Opstapelen maar! Ook in India heeft ruimte een andere dimensie.
Varanasi
Met een uur vertraging stappen we stram uit de trein en strekken ons uit op het perron in Varanasi. Het is al nacht. Blij met de pick-up service, volgen we de jongen van het hostel door het labyrinth van smalle straten. Goedlachse hosteleigenaar Somit begleidt ons naar onze kamer, vermoeid vallen we in slaap in een van de zeven heilige steden van het Hindoeïsme. 's Ochtends wekt het gezang, dat door verschillende moskeeën over de stad wordt uitgeschald, ons langzaam wakker. We eten ons ontbijt op het dakterras, verwonderd kijken we om ons heen. We zien minaretten, tempels en in de verte de weerspiegeling van de zon in de Ganges, de heilige rivier waar het leven van de mensen in Varanasi om draait. Na een korte stroll via het labyrinth, dat te vies is om met je slippers doorheen te lopen, en een overheerlijke lassi op de hoek, strijken we neer op een van de ghats aan de Ganges. Hier komen de mensen zich 's ochtends wassen, zeggen ze hun gebeden, verkopen ze kralen, bloemen en andere pluralia, bieden ze massages, scheer- en knipbeurten aan, wassen hun waterbuffels, cremeren hun doden en vieren het geluk en het leven van de pasgeborene.
's Middags ontdekken we een 'hole in the wall' lassi shop, Blue lassi. We zijn er niet meer weg te slaan, de lekkerste lassi krijg je hier in Varanasi! Lassi is een mix van yoghurt en fruit. Terwijl we genieten van de frisse smaak, komt een processie voorbij, 'ram ram shut hara'! De overledene wordt op de schouders door de straten gedragen, de oudste zoon is in het wit gekleed en kaal geschoren, ze zijn op weg naar de Ganges om hun dierbare de laatste eer te bewijzen. Zeer indrukwekkend zijn de burning gats, hier cremeren de hindoes hun doden. Het is een plek waar geen foto's genomen mogen worden en de camera zelfs niet zichtbaar gedragen. Een Japanner, wordt ons gezegd, hield er een vernielde camera aan over. Vijf dagen verstrijken als sneeuw voor de zon, het leven aan de Ganges maakt grote indruk op ons, elke dag zien en ontdekken we nieuwe dingen. Kinderen leren ons er hun vliegerskills en volwassenen hun scams. Waarvan de mooiste een holy man, die ons thuis uitnodigt voor yoga. Wat blijkt, hij is een gedreven gokverslaafde die zijn vermogen heeft verloren en zich nu als holy man voordoet!
Met de nachttrein begeven we ons richting Agra en haar beroemde Taj Mahal. Op aanraden van Floor blijven we niet slapen in de stad, blij toe want de stad is een en al scooter, toeter en smog. De Taj Mahal is prachtig, vier uur lang staren we verwonderd naar het geheel uit marmer bestaande bouwwerk, dat speciaal als mausoleum voor de derde vrouw van keizer Shah Jahan in 16 jaar tijd is gebouwd.
Na een lekkere Thali zijn we gereed voor de volgende nachttrein, morgen worden we wakker in de frisse Indiase Himalaya gebergte.
Mcleod Ganj
In totaal zijn we vijf dagen in McLeod Ganj, de plaats waar de Dalai Lama woont samen met honderden andere Tibetaanse vluchtelingen. Dit dorpje is de verzetshaard van de Tibetanen tegen de Chinese overheersing. Overal zien we Free Tibet graffiti, liggen er illegaal gepubliceerde kranten en zien we oproepen ons aan te sluiten bij de beweging. De strijd grijpt ons aan. Vooral het verhaal van de monnik, waarmee we een tafel delen, die op de rug van zijn ouders van Tibet naar India is gedragen, maakt grote indruk! We hoopten hier nog een korte trek te maken, een diarree aanval van Jel gooit roet in het eten. We genieten van het gebergte met korte wandelingen.
Amritsar
De hectiek is weer begonnen. Na een lange busrit vanuit de Himalaya, kruipen we in een autoriksja. We zitten met samengeknepen billen achterin, scheurend en toeterend baant onze chauffeur zich een weg door de smalle straatjes van Amritsar voor een bliksembezoek aan de GoldenTempel. Het zijn gewiekste chauffeurs met een reactievermogen van een formule 1 coureur. Ze weten elkaar op enkele millimeters te ontwijken. Waar ons brein chaos herkent, lijkt het hier een andere betekenis te hebben. Koeien duiken overal op. Alsof het de normaalste zaak is een koe op de A13 te ontwijken. Wat heilig is krijgt ruimte! De Golden Tempel is het bezoek waard, niet in de laatste plaats vanwege de bijzondere lunchgelegenheid. We zitten op de vloer, naast en tegenover honderden anderen, in de gezamenlijke eetzaal. Bedienden lopen voorbij om alle borden achter elkaar te vullen. Het eten is gratis, wat kenmerkend is voor alle Sikh tempels en staat voor eenheid tussen mensen van alle religies en nationaliteiten. De keuken bereid maaltijden voor ca. 80.000 pelgrims per dag!
Radjastan
We trekken verder met de nachttrein naar Radjastan, 'the Land of Kings', waar de Maharajas heersten en reden op hun machtige Marwari paarden. In deze staat, die voor het grootste deel uit woestijn bestaat en tegen de Pakistaanse grens ligt, bezoeken we een aantal prachtige steden met forten en paleizen....heel veel forten en paleizen. Jaipur, de roze stad, die we niet kunnen vinden omdat we ons blindstaren op een prachtig gelegen fort in de verte. Hier stappen we voor het eerst en het laatst achterin een authentieke riksja, een gespierde oude man fietst ons naar het hotel tussen de gemotoriseerde voertuigen door. Het voelt niet goed ons als 'rijkelui' zo te laten vervoeren, we geven hem het dubbele van de afgesproken prijs, met een glimlach van oor tot oor tot gevolg.
Het zandkasteel van Jaisalmer doemt op uit de verte, het geeft een prachtig uitzicht over de gouden stad en de uitgestrekte woestijn. We boeken meteen een kamelensafari met Saskia en Bas, die in hetzelfde 250 jaar oude hotel zitten als wij.
Met een tulband strak om ons hoofd gebonden voelen we ons vier gekameelde musketiers. Langzaam verdwijnen we dieper de woestijn in, de zengende hitte tegemoet. De avond valt, we zingen liedjes aan het kampvuur onder begeleiding van Jel, en vallen in slaap onder de prachtige sterrenhemel . Zonsopgang in de woestijn en ontbijt op ons zandbed, zucht, wat romantisch! Net voordat we ons afvragen of kamelen bokken, laat kameel Babba een paar prachtige manoeuvres zien. Na een val van twee meter liggen de kamelenman en Jel gestrekt in het zand. Met een paar beurse plekken komen ze er goed vanaf en Jel heeft zijn lijstje compleet; een val in elk land waar we zijn geweest, inclusief littekens en van de laatste een manke poot.
Vanuit Jaisalmer sturen we een pakket winterkleren en cadeaus van zeven kilo naar huis, nog geen twee uur later vullen we onze tassen met souvenirs terug naar het oude gewicht!
Door naar Jodhpur, de blauwe stad, waarvan de oorspronkelijke betekenis is dat de kleur blauw verwijst naar de Brahmin kaste, ook wordt er gedacht dat de kleur blauw muggen tegenhoudt. We bezoeken daar het prachtige fort dat Delfts blauwe tegels in enkele kamers als interieur heeft, deze zijn ook te vinden in het paleis van Udaipur, onze laatste stop in Radjastan.
In romantisch Udaipur slapen we aan het idyllische meer en kijken vanuit ons privé balkon uit over de drijvende paleizen, beroemd van de James Bond film Octopussy! We fietsen naar een ranch met Marwari paarden, volgen Indische kookles bij Shasi en Jel geeft een spontaan optreden in de pauze van een Engels singer-songwriters duo. Duizend en 1 nacht in 2013!
We laten het sprookjesachtige Radjastan achter ons en verruilen het voor de hectiek van het moderne Mumbai . Salam aleikum!
In de trein biedt een aardige Indiase jongeman meteen zijn plek bij het raam aan. We weigeren vriendelijk en proppen onszelf op het bankje waar we nu al met zijn vieren opzitten. Binnen no-time druppelt het zweet van ons voorhoofd. De coupe ruikt ontzettend naar urine en iedereen staart ons met grote ogen aan, nog 6,5 uur te gaan. We pakken onze boeken en lezen een eind weg. Langzaam druppelt de trein steeds voller, ondertussen wordt er in de trein chai en snacks verkocht. Een medepassagier geeft ons wat chips gewikkeld in een oude krant.
Halverwege, als er echt geen gaatje meer vrij is om te zitten, krijgt Anne een kind op schoot en moeders wiegt zich behendig naast haar op het puntje van de bank. Opstapelen maar! Ook in India heeft ruimte een andere dimensie.
Varanasi
Met een uur vertraging stappen we stram uit de trein en strekken ons uit op het perron in Varanasi. Het is al nacht. Blij met de pick-up service, volgen we de jongen van het hostel door het labyrinth van smalle straten. Goedlachse hosteleigenaar Somit begleidt ons naar onze kamer, vermoeid vallen we in slaap in een van de zeven heilige steden van het Hindoeïsme. 's Ochtends wekt het gezang, dat door verschillende moskeeën over de stad wordt uitgeschald, ons langzaam wakker. We eten ons ontbijt op het dakterras, verwonderd kijken we om ons heen. We zien minaretten, tempels en in de verte de weerspiegeling van de zon in de Ganges, de heilige rivier waar het leven van de mensen in Varanasi om draait. Na een korte stroll via het labyrinth, dat te vies is om met je slippers doorheen te lopen, en een overheerlijke lassi op de hoek, strijken we neer op een van de ghats aan de Ganges. Hier komen de mensen zich 's ochtends wassen, zeggen ze hun gebeden, verkopen ze kralen, bloemen en andere pluralia, bieden ze massages, scheer- en knipbeurten aan, wassen hun waterbuffels, cremeren hun doden en vieren het geluk en het leven van de pasgeborene.
's Middags ontdekken we een 'hole in the wall' lassi shop, Blue lassi. We zijn er niet meer weg te slaan, de lekkerste lassi krijg je hier in Varanasi! Lassi is een mix van yoghurt en fruit. Terwijl we genieten van de frisse smaak, komt een processie voorbij, 'ram ram shut hara'! De overledene wordt op de schouders door de straten gedragen, de oudste zoon is in het wit gekleed en kaal geschoren, ze zijn op weg naar de Ganges om hun dierbare de laatste eer te bewijzen. Zeer indrukwekkend zijn de burning gats, hier cremeren de hindoes hun doden. Het is een plek waar geen foto's genomen mogen worden en de camera zelfs niet zichtbaar gedragen. Een Japanner, wordt ons gezegd, hield er een vernielde camera aan over. Vijf dagen verstrijken als sneeuw voor de zon, het leven aan de Ganges maakt grote indruk op ons, elke dag zien en ontdekken we nieuwe dingen. Kinderen leren ons er hun vliegerskills en volwassenen hun scams. Waarvan de mooiste een holy man, die ons thuis uitnodigt voor yoga. Wat blijkt, hij is een gedreven gokverslaafde die zijn vermogen heeft verloren en zich nu als holy man voordoet!
Met de nachttrein begeven we ons richting Agra en haar beroemde Taj Mahal. Op aanraden van Floor blijven we niet slapen in de stad, blij toe want de stad is een en al scooter, toeter en smog. De Taj Mahal is prachtig, vier uur lang staren we verwonderd naar het geheel uit marmer bestaande bouwwerk, dat speciaal als mausoleum voor de derde vrouw van keizer Shah Jahan in 16 jaar tijd is gebouwd.
Na een lekkere Thali zijn we gereed voor de volgende nachttrein, morgen worden we wakker in de frisse Indiase Himalaya gebergte.
Mcleod Ganj
In totaal zijn we vijf dagen in McLeod Ganj, de plaats waar de Dalai Lama woont samen met honderden andere Tibetaanse vluchtelingen. Dit dorpje is de verzetshaard van de Tibetanen tegen de Chinese overheersing. Overal zien we Free Tibet graffiti, liggen er illegaal gepubliceerde kranten en zien we oproepen ons aan te sluiten bij de beweging. De strijd grijpt ons aan. Vooral het verhaal van de monnik, waarmee we een tafel delen, die op de rug van zijn ouders van Tibet naar India is gedragen, maakt grote indruk! We hoopten hier nog een korte trek te maken, een diarree aanval van Jel gooit roet in het eten. We genieten van het gebergte met korte wandelingen.
Amritsar
De hectiek is weer begonnen. Na een lange busrit vanuit de Himalaya, kruipen we in een autoriksja. We zitten met samengeknepen billen achterin, scheurend en toeterend baant onze chauffeur zich een weg door de smalle straatjes van Amritsar voor een bliksembezoek aan de GoldenTempel. Het zijn gewiekste chauffeurs met een reactievermogen van een formule 1 coureur. Ze weten elkaar op enkele millimeters te ontwijken. Waar ons brein chaos herkent, lijkt het hier een andere betekenis te hebben. Koeien duiken overal op. Alsof het de normaalste zaak is een koe op de A13 te ontwijken. Wat heilig is krijgt ruimte! De Golden Tempel is het bezoek waard, niet in de laatste plaats vanwege de bijzondere lunchgelegenheid. We zitten op de vloer, naast en tegenover honderden anderen, in de gezamenlijke eetzaal. Bedienden lopen voorbij om alle borden achter elkaar te vullen. Het eten is gratis, wat kenmerkend is voor alle Sikh tempels en staat voor eenheid tussen mensen van alle religies en nationaliteiten. De keuken bereid maaltijden voor ca. 80.000 pelgrims per dag!
Radjastan
We trekken verder met de nachttrein naar Radjastan, 'the Land of Kings', waar de Maharajas heersten en reden op hun machtige Marwari paarden. In deze staat, die voor het grootste deel uit woestijn bestaat en tegen de Pakistaanse grens ligt, bezoeken we een aantal prachtige steden met forten en paleizen....heel veel forten en paleizen. Jaipur, de roze stad, die we niet kunnen vinden omdat we ons blindstaren op een prachtig gelegen fort in de verte. Hier stappen we voor het eerst en het laatst achterin een authentieke riksja, een gespierde oude man fietst ons naar het hotel tussen de gemotoriseerde voertuigen door. Het voelt niet goed ons als 'rijkelui' zo te laten vervoeren, we geven hem het dubbele van de afgesproken prijs, met een glimlach van oor tot oor tot gevolg.
Het zandkasteel van Jaisalmer doemt op uit de verte, het geeft een prachtig uitzicht over de gouden stad en de uitgestrekte woestijn. We boeken meteen een kamelensafari met Saskia en Bas, die in hetzelfde 250 jaar oude hotel zitten als wij.
Met een tulband strak om ons hoofd gebonden voelen we ons vier gekameelde musketiers. Langzaam verdwijnen we dieper de woestijn in, de zengende hitte tegemoet. De avond valt, we zingen liedjes aan het kampvuur onder begeleiding van Jel, en vallen in slaap onder de prachtige sterrenhemel . Zonsopgang in de woestijn en ontbijt op ons zandbed, zucht, wat romantisch! Net voordat we ons afvragen of kamelen bokken, laat kameel Babba een paar prachtige manoeuvres zien. Na een val van twee meter liggen de kamelenman en Jel gestrekt in het zand. Met een paar beurse plekken komen ze er goed vanaf en Jel heeft zijn lijstje compleet; een val in elk land waar we zijn geweest, inclusief littekens en van de laatste een manke poot.
Vanuit Jaisalmer sturen we een pakket winterkleren en cadeaus van zeven kilo naar huis, nog geen twee uur later vullen we onze tassen met souvenirs terug naar het oude gewicht!
Door naar Jodhpur, de blauwe stad, waarvan de oorspronkelijke betekenis is dat de kleur blauw verwijst naar de Brahmin kaste, ook wordt er gedacht dat de kleur blauw muggen tegenhoudt. We bezoeken daar het prachtige fort dat Delfts blauwe tegels in enkele kamers als interieur heeft, deze zijn ook te vinden in het paleis van Udaipur, onze laatste stop in Radjastan.
In romantisch Udaipur slapen we aan het idyllische meer en kijken vanuit ons privé balkon uit over de drijvende paleizen, beroemd van de James Bond film Octopussy! We fietsen naar een ranch met Marwari paarden, volgen Indische kookles bij Shasi en Jel geeft een spontaan optreden in de pauze van een Engels singer-songwriters duo. Duizend en 1 nacht in 2013!
We laten het sprookjesachtige Radjastan achter ons en verruilen het voor de hectiek van het moderne Mumbai . Salam aleikum!
Al tollend keren wij terug in de koude winderige werkelijkheid van winters Delft. Bedankt voor deze korte reis zojuist.xxx