Mongolie

UB

11 augustus, aankomst in Ulaan Bator, vermoeid van weer twee nachten in de trein. Ons Guesthouse is een drukke bedoeling. Overal zitten backpackers, de eigenaresse biedt ons meteen een tour aan en onze visum aanvraag voor China wordt gelijk opgepakt. Wij willen het liefst even slapen...klopklop...do you want tour? Uhhh maybe later ok? Weer terug in bed....klopklop....can you fill in these papers for the China visa? Ok! Even later...klopklop....is there a Dutch couple sleeping here? Daar stonden Stu en Ali, onze treinmaatjes.
Uiteindelijk hebben we het visum geregeld, wat een week in beslag neemt, een Gobi tour geboekt en zijn we twee dagen later met vier andere toeristen vertrokken richting de Gobi woestijn.

Gobi

6 nachten en 7 dagen lang in een omgebouwde, oude Sovjet ambulance door de woestijn. Wegen zijn hier.....niet!! 'A bumpy ride' komt niet eens in de buurt van een omschrijving. Toch zien we er niet gebutst uit, slechts een beetje stoffig. Hoogtepunten zijn: wilde paarden in een meertje, The Flaming Cliffs (archeologische vindplaats van dinosaurus fossielen), Khongoryn Els (beklimming van 300 meter hoge zandduinen), kameelrit bij zonsondergang, wandeling door Ice canyons vanYolyn An, het marslandschap van Tsagaan Suvraya, Airag (gefermenteerde merrie-melk) gedronken, prachtige zonsondergangen, de kruidige geur van de Gobi woestijn en voor het slapen gaan een meteorieten regen en het geluid van huilende kamelen.
Terug in UB Chinees visum opgehaald, trip riching Olgii en het Altai gebergte geregeld en afscheidsborrel met Stu, Ali en Gobi maatjes Lee en Isa.

West-Mongolie

Om 6:30 stond de Fokker 50 met draaiende propellors klaar voor vertrek. Een prachtige vlucht, die zo laag bleef dat het hele Mongoolse landschap zichtbaar was. In Olgii meteen kennis gemaakt met onze gids Baldu, een verlegen Kazach met een zilveren tand. De ochtend erna vertrokken met onze vertrouwde Sovjet bus richting Khoton Nuur. Na een half uur rijden stonden we met pech aan de kant. Drie uur later was het lek gedicht en zette de rit zich voort. De dag sloten we mooi af, kamperend aan de rivier met een maanopkomst en een shot wodka om ons lichaam warm te houden. Baldu en chauffeur Mosa zijn onze metgezellen voor 12 dagen.

Khoton Nuur
Vier nachten verblijven we bij een Kazachstaanse nomaden familie in Nationaal Park Khoton Nuur (de Twin Lakes). De familie is erg gastvrij en laat ons kennismaken met traditionele gebruiken in en rondom de ger: de hele dag verse melkthee drinken, Yaks melken, geiten bij elkaar drijven, brood bakken, schapenvlees van een gezamenlijk bord eten, vuur stoken van gedroogde koeienpoep en hout. We slapen met 9 personen (pa, ma, oma, twee kids en wij) in de ger. Rondom de twee meren hebben we twee wandelingen gemaakt, naar de watervallen en een berg van 3700 meter hoog en een vier uur durende tocht met paarden gemaakt. Onze lange benen zijn niet gemaakt voor de traditionele zadels (een opgevuld leren kussen met aan beide zijden een kort touw waar je je voeten in kunt steken), waardoor onze knieen onze wangen konden raken en wat Jelle een blauwe kont opleverde. Al met al een geweldige ervaring rijker!

Tsagaan en Sogoog Gol valleien

Op weg richting de vallei oude rotstekeningen van Nomaden bezocht. Na 6 uur rijden aangekomen bij een Tuvan (volk dat leeft in de grensgebieden van Mongolie, China en Rusland)  familie. Zelfgemaakt brood en gebrouwen wodka als lunch genuttigd. De komende drie nachten mogen we in de Ger van de plaatselijke ranger slapen. Een prachtige plek aan de rivier met uitzicht over het Tvan Bogd gebergte waar we verschillende hikes hebben gemaakt. Op 31 augustus wandelden wij naar onze laatste slaapplaats, in de Sogoog Gol vallei (30km), Mosa nam met de auto een andere route om het gebergte heen (100km). In deze vallei hebben we ook twee schitterende wandelingen gemaakt. Naar een piek van 3500m met uitzicht over het Tvan Bogd gebergte en naar base camp Khuiten Uul waar we aan de voet stonden van de 12 km lange Potanii Gletsjer. Ook hier sliepen we bij een Kazach familie in een ger. De kinderen van de ranger vonden het nodig om de snorharen van het jonge poesje af te knippen. Daardoor was hij zijn jachtkunsten echter niet verloren. 's Ochtends vroeg wekte de poes ons al spelende met een dode vogel en muis, vers ontbijt voor ons....Op weg terug naar Olgii bezochten we een eagle hunter. De adelaar mochten we op onze arm laten balanseren, een machtig dier. De laatste nacht van de trip sliepen we in de ger van een studievriendin van Baldu en toasten we met illegaal verkregen wodka op de gastvrijheid van de Mongolen, onze mooie trip, de kundigheid van onze chauffeur en gids en onze vriendschap. Rachmed!